مطالب ناب

در قاب این آیینه ها خود را نمی بینم


چیزی به جز یک بهت بی معنا نمی بینم


دنیا به زشتیهای پلک فهم من خندید


شاید شبــیه مردم دنـیا نمی بینم 


گنجشک روحم لابلای شاخه ها یخ زد


نه ! سنگ هم در دست آدمها نمی بینم 


تصویری از تبعیض سرد چشمها آری


در این برودت ذرهای گرما نمی بینم 


در منطق این نیمه آدمهای قلابی


جایی برای عشق هم حتی نمی بینم

لذت دنیا...


داشتن کسی ست


که دوست داشتن را بلد است.


به همین سادگی...!


این روزها


گفتن دوستت دارم! انقدر ساده است که میشود انرا از هر رهگذری شنید!


اما فهمش...


یکی از سخت ترین کارهای دنیاست


سخت است اما زیبا!


زیباست


برای اطمینان خاطر یک عمر زندگی


تا بفهمی و بفهمانی...


هر دوره گردی لیلی نیست...


هر رهگذری مجنون...


و تو شریک زندگی هر کسی نخواهی شد!


تا بفهمی و بفهمانی...


اگر کسی امد و هم نشینت شد


در چشمانش باید


رد اسمان رد خدا باشد


و باید برایش


از من گذشت


تا به


ما رسید...

"زنان یک جامعه را محدود کنید ، آن ها را تو سری خور و حقیر کنید ، تمسخرشان کنید ، کاری کنید تا بزرگترین آرزویشان ازدواج و بزرگترین هنرشان آشپزی و خیاطی باشد ، بلایی بر سر آن ها بیاورید تا از اجتماع بترسند ، بذر تفکری در ذهن پدرانشان بکارید تا ایمان بیاورند دخترانشان را باید در قفس پرورش دهند ، کتاب علم و قلم و چکش را از دخترانشان بگیرید و به جای آن ملاقه و سوزن به دستانشان بدهید،
با جوانانشان کاری کنید که از جنس مخالفشان دور باشند ولی تمام تفکرشان پیش آن ها ،
 و هر کسی که برای آزادی زنان تلاش کرد را بنده شیطان و دشمن خدا بنامید که او دشمن ما ، و ما خدای زمین هستیم.
من تضمین میدهم همچین جامعه ای هزار سال هم بگذرد ، پیشرفت نخواهد کرد‌."

به روزگار شیرین رفاقت سفره ی خنده بگسترید و نان شادمانی قسمت کنید . به شبنم این بهانه های کوچک است که در دل ، سپیده می دمد و جان تازه می شود

کامل ترین پاداش برای انسان ، بخششی است که بتواند امیال هستی اش را تغییر دهد و خواستهای دو لب خشکیده از عطش او را دگرگون سازد و تمام زندگی اش را به چشمه های همیشه جوشان و ابدی تبدیل کند

راز نیکی تو در اشتیاقی است که با ذات نیرومند و سرکش تو گره خورده و این اشتیاق در همه شما یکسان نیست

عبادت ، گستردن جان است بر کرانه ی هستی و آمیزش انسان است با اکسیر حیات

اگر گام در معبدی نهادی تا اوج فروتنی و هراس خود را اظهار کنی ، برای همیشه برتری کسی نسبت به کس دیگر نخواهی یافت . برای تو کافی است که گام در معبدی نهی ، بی آنکه کسی تو را ببیند

شگفتا که از مرگ میهراسیم ولی آرزوی خفتن و رویاهای زیبا را داریم

اگر به مهمانی گرگ می روید ، سگ خود را به همراه ببرید

بشر، بر صفحه‌ی شطرنج ابدیت، چون پیاده‌ای در دست خدا و شیطان است

اشخاص بزرگ و با همت به کوه مانند، هر چه به ایشان نزدیک شوی عظمت و ابهت آنان بر تو معلوم شود و مردم پست و دون همانند سراب مانند که چون کمی به آنان نزدیک شوی به زودی پستی و ناچیزی خود را بر تو آشکار سازند

حتـــــــی
این ساعتـــــ  لعنتـــــــی همــ


می فهمـــــــد کهـ  نیستـــــی


...


همینــ  دو ساعتـــــ  پیشــ


یکــــ  دقیقهــ  پیشــ  بـــــــــود!

فروغ فرخزاد
تنهــــــــاتر از یکــــ برگــــ


با بار شـــــــادی های مهجــــــــورمــ


در آبـــــ های سبــــــــز تابستـــــــان آرامــ می رانمــ


تا ســــــــرزمین مرگــــ ...


تا ســــــاحل غمــ های پاییـــــــــزی...


در سایهـ ای خود را رهــــــــــا کردمــ


در سایهـ ی بی اعتبـــــــــار عشق...


در سایهـ ی فـــــــرار خوشبختی...


در سایهـ ی نا پایـــــــداری ها...

فروغ فرخزاد
 
کاش چونــ  پاییــــــــز بودمــ  ... کاش چونــ  پائیــــــــز بودمــ


کاش چونــ  پاییـــــــز خامـــــوش و ملال انگیـــــــز بودمــ


برگـــ های آرزوهایمــ  یکایکـــ  زرد می شـــــد


آفتابـــ  دیدگـــــانمــ  ســـــــرد می شد




آسمانــ  سینهـ ام پــــــــر درد می شد


ناگهــــــانــ  توفانــ انـــــــدوهی به جانمــ  چنگــــ می زد


اشکـــ هایمــ همچـــــــو بارانــ


دامنمــ  را رنگـــ میــــــــزد




وه ... چهـ  زیبــــــــا بود اگر پاییــــــــز بودمــ


وحشی و پر شــــــور و رنگـــ آمیــــــــز بودمــ


شاعــــــری در چشمــ منــ می خـــــــــواند ... شعری آسمــــــانی


در کنــــــارمــ  قلبــــ عاشقــ  شعلهـ  میــــــــزد




در شـــــــرار آتشــ  دردی نهـــــــانی


نغمــــــــه ی من ...


همچـــــــو آوای نسیمــ  پـــــــــر شکستهــ


عطــــــــر غمــ  می ریختــــ  بر دلهـــــــــای خستهــ


پیش رویـــــــــم:


چهـــــــره ی تلخ زمستـــــــان جـــــــوانی


پشتــــ ســـــــر:


آشوبـــــ تابستـــــــان عشقی ناگهـــــانی


سینــــــــه ام:


منزلگهـ  انـــــــــدوهـ  و درد و بدگمــــــانی


کاش چونــ  پاییــــــــز بودمــ  ... کاش چونــ  پاییـــــــز بودمــ

بهـ دیــــــــدارتــــ  کهـ  می آیمــ
کفش هــــــــایمــ را در می آورمــ


حتــــــی دلمــ  را برهنهـ  می کنمــ ...


تــــــــــو مقدس تـــــــــری از آن


کهـ  قلبی با نقـــــــــابــــ برایتــــ  بیــــــــــاورمــ !

رضا کاظمی
بیــــــــا برویم کمی قـــــــــدم بزنیم...


نگـــــــــران نباش


دوبـــــــــاره باز می گـــــــــردانمتـــــ


به قـــــــــابـــــ عکس!

نادر نادرپور
 
مــــــــادر! منــ آنــ امیــــــــد ز کفـــــ  رفتهـ ی تـــــــــوام


درد مــــــــرا مپرس و گنـــــــاه مــــــــرا ببخش


دانی خطـــــــای بختـــــ  منــ استـــــ آنچهـ می کنمــ


پس این خطـــــــای بختــــ سیــــــــاه مـــــــرا ببخش


مــــــــادر! تو بی گنــــــــاهی و من نیــــــــز بی گنـــــــــاه


اما ســـــــزای هستی ما در کنــــــــار ماستــــ


از یکدگــــــــر رمیدهـ و بیگـــــــانه مانده ایمــ


وین درد-درد زنـــــــــدگی و روزگـــــــار ماستــــ ...

عمران صلاحی
بس که پیـــــــــــدا بودی


هیچکس با خبـــــــــــر از نام و نشان تــــــــــــو نبود


چشمه ای صاف نهــــــــــان در دل کــــــــــوه


غنچـــــــــــه ای سرخ نهــــــــــان در دل مه


هیچکس در پی روح جــــــــــــوان تو نبـــــــــــود


نگـــــــــــران همه بودی اما!


هیـچکس


نگران تـــــــــــــو نبود...

Hagar Peeters
 
با هم قـــــــــرار ملاقات داشتیـــــــم!


روزهاست نیـــــــــــامده


شاید بیمــــــــار شده یا زیر قطــــــــــــار رفته


شاید کسی نظـــــــــرش را عوض کــــــــــرده است


شاید ســــــــاعت مچی اش را فـــــــــــراموش کرده


و یا ساعت مچــــــــی اش فـــــــــراموش کرده وقت درست را به او بگــــــــــوید!


شــــــــاید ماشینش روشن نشـــــــده


و یا وسط راه خــــــــراب شده


شــــــــاید درست وقتی که می خــــــــواسته بیاید کسی به او زنـــــــگ زده


با پیغــــــــامی که او به مــــــــراسم تدفینی باید برود


یا مـــــــــادرش مرده است!


شاید آشنــــــــــای قدیمی را ســـــــــر راه دیده


شــــــــاید سر کارش دعـــــــــوا کرده


اخـــــــــراج شده و ســــــــرش را زیر بالش پنهــــــــان کرده


شاید در ترافیــــــــک مانده


شاید چــــــــــراغ راهنمایی روی قـــــــــــرمز مانده است!


 شـــــــاید عابر بانـــــــک کارتش را خــــــــــورده


یا در راه فهمیــــــــده که کیف پــــــــولش  را فـــــــــراموش کرده


شــــــــاید عینکش را گـــــــــم کرده


شاید نتـــــــــوانسته از خواندن دست بکشـــــــد


و یا تلــــــــویزیون برنامه ای  داشته که می خـــــــــواسته تا آخـــــــــرش را ببیند!


شاید دست کلیــــــــدش را پیدا نکـــــــــرده


و یا تلفن در دستـــــــرسش نبوده و رستـــــــــوران را نتوانسته پیـــــــــدا کند


و یا اشتبــــــــاهی جایی دیگر منتظـــــــــر است!


- آخرین امکــــــــان غیر قــــــــابل درک و پیش بینی نشـــــــده -


شــــــاید


او


دیگر مــــــــــرا دوست ندارد...!