مطالب ناب
متفرقه

ads ads ads

موزیک من




موزیک پلیر

کابوس تنهایی

خاص



صدایت طنین صداقت را موج می انداخت و من به این طنین گوش سپردم و آن را حقیقتی ناب تصور می کردم.
اما افسوس نمی دانستم نقاب چهره ات دروغهایت را فریاد می زند و طنین صداقتت را به تاراج می برد.
آن زمان که حس می کردم صداقتت معنای دوم عاطفه درونت شده است نبض احساس قلبم را به آن وصل کردم تا شاید لحظه های تردید این زندگی 2 روز را با تو،در کنار تو بگذرانم،
اما دریغا ندانستم که این زندگی 2 روز کابوس تنهایی مرا رقم می زند

ببخش خودت را !

برای تمام راه های نرفته


برای تمام بی راه های رفته


ببخش بگذار احساست قدری هوایی بخورد


گاهی بدترین اتفاق ها هدیه ی زمانه و روزگارند


تنها کافیست خودمان باشیم !


که خود را برای تمامی این بی راه رفتنمان ببخشیم


و به خودمان بیائیم


تا خدا تمامی درهای که به خیال باطلمان بسته را به رویمان باز کند.


خطاهایت را بشناس.


انها را پذیرا باش و تنها بین خودت و خدایت نگهشان دار


این دنیا نامحرم بد دل


نامحرم نامروت زیاد دارد !


تا دست خدا هست. تا مهربانیش بی انتهاست


تا می گویی خدایا ببخش


به دورت می گردد و می بوستت و می گوید جانم چه کرده ای مگر ؟


دیگر تو را چه نیاز به ادمها ؟


زیبا بمان و بگذار با دیدنت


هر رهگذر نا امیدی


لبخندی بزند رو به اسمان و زیر لب بگوید


هنوز هم می شود از نو شروع کرد...!

حرف دل

در قاب این آیینه ها خود را نمی بینم


چیزی به جز یک بهت بی معنا نمی بینم


دنیا به زشتیهای پلک فهم من خندید


شاید شبــیه مردم دنـیا نمی بینم 


گنجشک روحم لابلای شاخه ها یخ زد


نه ! سنگ هم در دست آدمها نمی بینم 


تصویری از تبعیض سرد چشمها آری


در این برودت ذرهای گرما نمی بینم 


در منطق این نیمه آدمهای قلابی


جایی برای عشق هم حتی نمی بینم



لذت دنیا...

لذت دنیا...


داشتن کسی ست


که دوست داشتن را بلد است.


به همین سادگی...!


این روزها


گفتن دوستت دارم! انقدر ساده است که میشود انرا از هر رهگذری شنید!


اما فهمش...


یکی از سخت ترین کارهای دنیاست


سخت است اما زیبا!


زیباست


برای اطمینان خاطر یک عمر زندگی


تا بفهمی و بفهمانی...


هر دوره گردی لیلی نیست...


هر رهگذری مجنون...


و تو شریک زندگی هر کسی نخواهی شد!


تا بفهمی و بفهمانی...


اگر کسی امد و هم نشینت شد


در چشمانش باید


رد اسمان رد خدا باشد


و باید برایش


از من گذشت


تا به


ما رسید...

تنهــــــــاتر از یکــــ برگــــ

فروغ فرخزاد
تنهــــــــاتر از یکــــ برگــــ


با بار شـــــــادی های مهجــــــــورمــ


در آبـــــ های سبــــــــز تابستـــــــان آرامــ می رانمــ


تا ســــــــرزمین مرگــــ ...


تا ســــــاحل غمــ های پاییـــــــــزی...


در سایهـ ای خود را رهــــــــــا کردمــ


در سایهـ ی بی اعتبـــــــــار عشق...


در سایهـ ی فـــــــرار خوشبختی...


در سایهـ ی نا پایـــــــداری ها...

کاش چونــ پاییــــــــز بودمــ ... کاش چونــ پائیــــــــز بودمــ

فروغ فرخزاد
 
کاش چونــ  پاییــــــــز بودمــ  ... کاش چونــ  پائیــــــــز بودمــ


کاش چونــ  پاییـــــــز خامـــــوش و ملال انگیـــــــز بودمــ


برگـــ های آرزوهایمــ  یکایکـــ  زرد می شـــــد


آفتابـــ  دیدگـــــانمــ  ســـــــرد می شد




آسمانــ  سینهـ ام پــــــــر درد می شد


ناگهــــــانــ  توفانــ انـــــــدوهی به جانمــ  چنگــــ می زد


اشکـــ هایمــ همچـــــــو بارانــ


دامنمــ  را رنگـــ میــــــــزد




وه ... چهـ  زیبــــــــا بود اگر پاییــــــــز بودمــ


وحشی و پر شــــــور و رنگـــ آمیــــــــز بودمــ


شاعــــــری در چشمــ منــ می خـــــــــواند ... شعری آسمــــــانی


در کنــــــارمــ  قلبــــ عاشقــ  شعلهـ  میــــــــزد




در شـــــــرار آتشــ  دردی نهـــــــانی


نغمــــــــه ی من ...


همچـــــــو آوای نسیمــ  پـــــــــر شکستهــ


عطــــــــر غمــ  می ریختــــ  بر دلهـــــــــای خستهــ


پیش رویـــــــــم:


چهـــــــره ی تلخ زمستـــــــان جـــــــوانی


پشتــــ ســـــــر:


آشوبـــــ تابستـــــــان عشقی ناگهـــــانی


سینــــــــه ام:


منزلگهـ  انـــــــــدوهـ  و درد و بدگمــــــانی


کاش چونــ  پاییــــــــز بودمــ  ... کاش چونــ  پاییـــــــز بودمــ

بهـ دیــــــــدارتــــ کهـ می آیمــ

بهـ دیــــــــدارتــــ  کهـ  می آیمــ
کفش هــــــــایمــ را در می آورمــ


حتــــــی دلمــ  را برهنهـ  می کنمــ ...


تــــــــــو مقدس تـــــــــری از آن


کهـ  قلبی با نقـــــــــابــــ برایتــــ  بیــــــــــاورمــ !

مــــــــادر! منــ آنــ امیــــــــد ز کفـــــ رفتهـ ی تـــــــــوام

نادر نادرپور
 
مــــــــادر! منــ آنــ امیــــــــد ز کفـــــ  رفتهـ ی تـــــــــوام


درد مــــــــرا مپرس و گنـــــــاه مــــــــرا ببخش


دانی خطـــــــای بختـــــ  منــ استـــــ آنچهـ می کنمــ


پس این خطـــــــای بختــــ سیــــــــاه مـــــــرا ببخش


مــــــــادر! تو بی گنــــــــاهی و من نیــــــــز بی گنـــــــــاه


اما ســـــــزای هستی ما در کنــــــــار ماستــــ


از یکدگــــــــر رمیدهـ و بیگـــــــانه مانده ایمــ


وین درد-درد زنـــــــــدگی و روزگـــــــار ماستــــ ...

بس که پیـــــــــــدا بودی

عمران صلاحی
بس که پیـــــــــــدا بودی


هیچکس با خبـــــــــــر از نام و نشان تــــــــــــو نبود


چشمه ای صاف نهــــــــــان در دل کــــــــــوه


غنچـــــــــــه ای سرخ نهــــــــــان در دل مه


هیچکس در پی روح جــــــــــــوان تو نبـــــــــــود


نگـــــــــــران همه بودی اما!


هیـچکس


نگران تـــــــــــــو نبود...

با هم قـــــــــرار ملاقات داشتیـــــــم

Hagar Peeters
 
با هم قـــــــــرار ملاقات داشتیـــــــم!


روزهاست نیـــــــــــامده


شاید بیمــــــــار شده یا زیر قطــــــــــــار رفته


شاید کسی نظـــــــــرش را عوض کــــــــــرده است


شاید ســــــــاعت مچی اش را فـــــــــــراموش کرده


و یا ساعت مچــــــــی اش فـــــــــراموش کرده وقت درست را به او بگــــــــــوید!


شــــــــاید ماشینش روشن نشـــــــده


و یا وسط راه خــــــــراب شده


شــــــــاید درست وقتی که می خــــــــواسته بیاید کسی به او زنـــــــگ زده


با پیغــــــــامی که او به مــــــــراسم تدفینی باید برود


یا مـــــــــادرش مرده است!


شاید آشنــــــــــای قدیمی را ســـــــــر راه دیده


شــــــــاید سر کارش دعـــــــــوا کرده


اخـــــــــراج شده و ســــــــرش را زیر بالش پنهــــــــان کرده


شاید در ترافیــــــــک مانده


شاید چــــــــــراغ راهنمایی روی قـــــــــــرمز مانده است!


 شـــــــاید عابر بانـــــــک کارتش را خــــــــــورده


یا در راه فهمیــــــــده که کیف پــــــــولش  را فـــــــــراموش کرده


شــــــــاید عینکش را گـــــــــم کرده


شاید نتـــــــــوانسته از خواندن دست بکشـــــــد


و یا تلــــــــویزیون برنامه ای  داشته که می خـــــــــواسته تا آخـــــــــرش را ببیند!


شاید دست کلیــــــــدش را پیدا نکـــــــــرده


و یا تلفن در دستـــــــرسش نبوده و رستـــــــــوران را نتوانسته پیـــــــــدا کند


و یا اشتبــــــــاهی جایی دیگر منتظـــــــــر است!


- آخرین امکــــــــان غیر قــــــــابل درک و پیش بینی نشـــــــده -


شــــــاید


او


دیگر مــــــــــرا دوست ندارد...!

تا تـــــــــو بودی در شبــــــم من مـــــــــاه تابان داشتم

کاظم بهمنی
تا تـــــــــو بودی در شبــــــم من مـــــــــاه تابان داشتم


روبروی چشــــــم خود چشمی غـــــــــزل خوان داشتم


حـــــــال اگرچه هیچ نذری عهده دار وصــــــــل نیست


یک زمــــــان پیشــــــامدی بودم که امکــــــــان داشتم


ماجــــــــــراهایی که با من زیر بـــــــــــــاران داشتـــی


شعــــــــــر اگر میشـــــــد قریب پنـج دیـــــــوان داشتم


بعد تو بیش از همه فکـــــــــرم به این مشغــــــول بود


من چه چیـــــــــــزی کمتر از آن نارفیقـــــــــان داشتم؟


ساده از "من بی تـــــــــو می میرم" گذشتی خوب من!


من به این یک جمله ی خود سخت ایمـــــــــــان داشتم


لحظه ی تشییــــــــع من از دور بـــــــــــویت می رسید


تا دو ســـــــاعت بعد دفنم همچنان جـــــــــــان داشتم...

هر چنـــــــــد که خشکــ چوبــــ این جالیــــــــزم

جلیل صفربیگی
 
هر چنـــــــــد که خشکــ چوبــــ این جالیــــــــزم


از جـــــــــای خودم درختـــــ بر می خیــــــــــزم


از زنــــــدگی متـــــــــــرسکی خسته شــــــــــدم


دارم به خـــــــــــودم کــــــلاغ می آویـــــــــــزم !

دنیـــــــا هر روز در کیفـــ جیبی کوچکــــــــم جا می شــــــــود

کامران رسول زاده
 
دنیـــــــا هر روز در کیفـــ جیبی کوچکــــــــم جا می شــــــــود


چند اسکنــــــــــاس کهنه


یکـــ بلیط ســـــــوخته ی متــــــــرو


که شــــــاید اینبار کــــــــار کند


و مرا به قــــــــــرارمان برســــــاند!


یک نخ سیگـــــــــار له شده


و این جـــــــــای خالی عکس تــــــــــــو


که هــــــــــر روز زیبــــــــــاتر می شوی...

خـــــــــانه را از دوش عشـــــــــــق برداشتم

سید محمد مرکبیان
 
خـــــــــانه را از دوش عشـــــــــــق برداشتم


عکــــــــــس را از قابــــ


یــــــــــــــاد را از تختــــ


و قلبم را از کنــــــــــــار آینه اتــــ


دوستی چمــــــــــــــدانی شد برای من


تا قشنگی زنـــــــــــدگی برای تــــــــــــــو بماند...

اگر مــــــــــرا دوستــــ نداشتــــــــــه باشی

رسول یونان
اگر مــــــــــرا دوستــــ نداشتــــــــــه باشی


دراز می کشــــــــم و می میــــــــــرم


مــــــــرگــ


نه سفــــــــری بی بـــــــــازگشتــــ استــــ


و نه ناگهــــــــان محو شـــــــدن


مرگــ دوستــــ نداشتــــــــن توستــــ


درستــــ آن مـــــــوقع که بـــــــــاید دوستــــ بداری...

میــــــــــان جنگل کــــــــــاج های تلـــــــــــخ

رضا کاظمی
میــــــــــان جنگل کــــــــــاج های تلـــــــــــخ


هــــــــــــر نیمکتــــ خالی


می تـــــــــــواند جای تــــــــــــو باشد


و اینجــــــــــا


چقــــــــــدر نیمکتــــ خــــــــــالی هستــــ


هر غــــــــــــروب...

از بـــــــــاده ی نیستـــ سرخـــــــــوشم، ســــــــــرخوش و مستـــ

کارو
از بـــــــــاده ی نیستـــ سرخـــــــــوشم، ســــــــــرخوش و مستـــ


بیــــــــــــزارم و دل شکسته از هــــــــــــــر چه که هستـــ


من هستـــ به نیستـــ دادم افســــــــــــــوس که نیستــــ


در حســـــرتـــ هستــــ پشتــــ من پاکــ شکستـــ !!!

دلتنگـــــــی

علیرضا روشن
دلتنگـــــــی


خیـــــــــابان شلــــــــــوغی استـــ


که تـــــــــــو در میــــــــــانه اش ایستــــــــــاده باشی


ببینی می آینـــــــــــد


ببینی می رونـــــــــد


و تو همچنــــــــــــان


ایستــــــــــــاده باشی !

یکــ درختـــ پیــــــــــرم و سهم تبــــــــــرها می شوم

نجمه زارع
یکــ درختـــ پیــــــــــرم و سهم تبــــــــــرها می شوم


مـــــــــرده ام دارم خوراکــ جـــــــــــانورها می شوم


بی خیــــــــــــال از رنج فریـــــــــــــادم تردد می کنند


باعثـــ لبخنــــــــــد تلــــــخ رهگــــــــــذرها می شوم


با زبان لال خــــــــود حس می کنم این روزهــــــــــا


همنشیــــــــن و همکلام کــــــــــور و کرها می شوم


هیچکس دیگــــــــــــر کنارم نیستـــ می ترسم از این


این که دارم مثل مفقــــــــــــودالاثر هــــــــا می شوم


عاقبتـــ یک روز با طـــــــــــرز عجیبـــ و تــــازه ای


می کشم خود را و سرفصل خبـــــــــــــرها می شوم !

پرندگـــــــــــان پشتـــ بـــــــــــام را دوستـــ دارم

گروس عبدالملکیان
پرندگـــــــــــان پشتـــ بـــــــــــام را دوستـــ دارم


دانه هــــــــــــایی را که هــــــــــــر روز برایشـــــــــــان می ریزم


در میــــــــــــان آن ها


یکــ پــــــــــــرنده ی بی معــــــــــــرفتـــ استـــ


که می دانــــــــــــم روزی به آسمـــــــــــان خواهد رفتـــ


و بر نمی گـــــــــــــردد.


من او را بیشتـــــــــــــر دوستـــ دارم !

به پیــــــــــری خو می گیـــــــــــرم

ناظم حکمت
به پیــــــــــری خو می گیـــــــــــرم


به دشـــــــــوار ترین هنـــــــــــــر دنیا


کـــــــــــوبه ای به در برای آخـــــــــــــرین بار


و جـــــــــــدایی بی انتهــــــــــــا


ساعتـــ هـــــــــــا می گذرند می گذرند می گذرند ...


می خواهم بیشتــــــــــــر بفهمم حتــــــــی به قیمتـــ ایمـــــــــــانم


خــــــــــــواستم چیزی برایتـــ بگویم نتـــــــــــوانستم


دنیــــــــــا مزه ی سیگــــــــــــار ناشتا دارد


مرگــ پیش از همه چیز تنهـــــــــــایی اش را برایم فرستــــــــــاده


حسرتـــ می برم به آنان که حتی نمی داننــــــــــــد دارند پیــــــــــــــر می شوند


بس که سرشـــــــــــــان به کارشان استـــ ...

از کـــــــــــــوفه برون آیید ، در تفـــــــــــــرقه پوسیدیم

روزبه بمانی
از کـــــــــــــوفه برون آیید ، در تفـــــــــــــرقه پوسیدیم


از «ﺍﺷـﻬﺪ ﺍﻥ ﻣــــــــــﻮﻻ» ، ﻣـﺎ ﻫﯿــﭻ ﻧﻔﻬﻤﯿــــــــــــﺪﯾﻢ


 ﺑﺎ ناﻡ ﻋﻠــــــــــﯽ ﺑﺮﺩﻧﺪ، ﺑﺎ ﻧــــــاﻡ ﻋـﻠﯽ ﺧــــــــــــﻮﺭﺩﻧﺪ


ﻣﺎ ﭼﺸﻢ ﻓـــــــــــــﺮﻭ ﺑﺴﺘﯿﻢ، ﺩﺭﻫﻤﻬﻤﻪ ﺧـــــــــــــﻮﺍﺑﯿﺪﯾﻢ


ﭘﺸتـــ « ﻫﺒﻞ» ﻭ « ﻋﺰﯼ»، ﺍﺯ ﻧــــﺎﻡ ﻋﻠﯽ ﻟـــــــــــﺮﺯﯾﺪ


ﺟنس ﺗﻦ ﻣﺎ ﺍﺯ ﭼﯿﺴتـــ ؟ ﮐــــــــﺎﺯ ﺍﻭ ﻧﻬــــــــــــﺮﺍﺳﯿﺪﯾﻢ


ﺍﻭ نان ﺷبـــ  ﺧــــــــــﻮﺩ ﺭﺍ، میداد ﺑـﻪ ﻣﺴﮑﯿﻨــــــــــــﺎﻥ


ما ﻧﺎﻥ ﮔــــــــــــﺪﺍ ﺭﺍ ﻫﻢ، ﺩر ﺑــــــــــﺎﺩیه ﺩﺯﺩﯾــــــــــﺪﯾﻢ


ﺟﺰ ﺧﺮﻗﻪ ﻧﭙــــــــــﻮﺷـﯿﺪﯾﻢ، ﺟﺰ ﻣﻬـــــــــــــﺮ ﻧﺒﻮﺳــﯿﺪﯾﻢ


ﺍﺯ ﺑﺤــــــــــــﺮﻋﻠﯽ ﺍما، ﯾﮏ ﻗﻄـــــــــــــﺮﻩ ﻧﻨـــﻮﺷــﯿﺪﯾﻢ


ﺷﻤﺸﯿـــــــــــﺮﻋﻠﯽ ﻧﺎ ﺣﻖ ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪ ﻧﻤﯽ ﺭﻗﺼـﯿـــــــــــﺪ


ﻣﺎ ﭘﯿـــــــــــﺮﻭ ﺍﻭ با ﺗﯿـــــــﻎ، ﺑﺮ ﻗــــــــــــﺎﻓـﻠﻪ ﺗﺎﺯﯾـﺪﯾﻢ


ﺁﯾﯿــــــــﻦﻋﻠﯽ ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺴتـــ ، ﺍﺑﺰﺍﺭﻋﻠـــــــــﯽ ﺩﯾﻦ ﻧﯿﺴتـــ


 ﯾکــ ﻋﻤــــــــــر ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﺰﻝ، ﺟﺰ ﺑتـــ ﻧﭙــــــــﺮﺳﺘﯿﺪﯾﻢ


ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺻـــــــــــﺪ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺍﺯ ﺟــــــــــﺎﯼ ﻧﻤﯽﺑﺮﺩﺵ


ﻣﺎﯾﯿــــــــــــﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾک ﺑﺎﺩ، ﺻـــــــــــﺪ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﭼﺮﺧﯿﺪﯾﻢ

باید بـــــــــــاور کنیم

Charles Bukowski
باید بـــــــــــاور کنیم


که تنهــــــــــایی تلخ ترین بـــــــــلای بودن نیستـــ


چیـــــــــــــزهای بدتری هم هستـــ


روزهــــــــــــای خسته ای که در خلوتـــ خانه پیـــــــــــــر می شوی


و ســــــــــال هایی که ثانیه به ثانیه از ســــــــــــر گذشته استـــ


تازه پی می بریم که تنهــــــــــــایی


تلخ ترین بــــــــــلای بودن نیستـــ


چیـــــــــــــزهای بدتری هم هستـــ


دیر آمدن!


دیر آمدن!

هنـــــــــــوز مرا می شنــــــــــــاسی

سید مهدی موسوی
هنـــــــــــوز مرا می شنــــــــــــاسی؟


به زنی ســــــــــــرد شده در دل تــــــــــابستانتـــ


به زنی رقص کنــــــــــــان در وســـــــط بارانتـــ


به زنی خستــــــــــــه از این آمدن و رفتــــن ها


به زنی بیشتـــــــــــــر از


بیشتر از تــــــــــــو


تنهــــــــــــا ...

درد من و تمــــــــــــام تبر خــــــــــــــــــورده ها یکیستـــ

مژگان عباسلو
درد من و تمــــــــــــام تبر خــــــــــــــــــورده ها یکیستـــ


بـــــــــــــــاور نمی کنیم که مـــــــــــــــردیم مدتیستـــ


آن ها در انتظــــــــــــــار دوباره پرنـــــــــــــده ای


من فکر بازگشتـــ کسی که نبــــــــــود و نیستـــ

تنهـــــــایی تلفنی استـــ که زنگــ می زند مــــــــــدام

Drita Como
تنهـــــــایی تلفنی استـــ که زنگــ می زند مــــــــــدام


صـــــــدای غریبه ایستـــ که سراغ دیگـــــــری را می گیــــــــــرد از من


جمعه ی سوتـــ و کوریستـــ که آسمـــــــان ابری اش ذره ای آفتابـــ ندارد


حرفــ های بی ربطیستـــ که ســــــــــر می برد حوصــــــــــله ام را


تنهـــــــایی زل زدن از پشتـــ شیشه ایستـــ که به شبـــ می رســـــــد


فکر کردن به خیـــــــابانیستـــ که آدم هایش قــــــــــدم زدن را دوستـــ می دارند


آدم هـــــــایی که به خانه می روند و روی تختـــ خوابـــ می خـــــــــوابند


و چشم هایشــــــــان  را می بندنـــــــد اما خوابـــ نمی بیننــــــــد


آدم هـــــــایی که گرمای اتاق را تابـــ نمی آورند و نیمه شبـــ از خــــــــانه بیرون می زنند!


تنهـــــــایی دل سپــــــــردن به کسیستـــ که دوستتـــ نمی دارد!


کسی که برای تـــــــــو گل نمی خــــــــرد هیچ وقتـــ


تنهـــــــایی اضافه بودن استـــ در خـــــــــانه ای که تلفن هیچ وقتـــ با تــــــــو کار ندارد!


خانه ای که تــــــــــو را نمی شنـــــــــاسد انگار


خانه ای که برای تــــــــــو در اتاق کــــــــوچکی خلاصه می شـــــــــود


تنهایی عقــــــــــربه های ساعتیستـــ که تکان نخـــــــــورده اند وقتی چشم باز می کنی


تنهایی انتظـــــــــار کشیدن توستـــ وقتی تــــــــــو نیستی


وقتی تـــــــــو رفته ای از این خــــــــانه


وقتی تلفن زنگــ می زند اما غـــــــــــریبه ای سراغ دیگـــــــــری را می گیرد


وقتی در این شیشه ای که به شبـــ می رسد خودتـــ را می بینی هـــــــــــر شبـــ

تلخ منم همچــــــــــون چای ســــــــــرد

سید علی صالحی
تلخ منم همچــــــــــون چای ســــــــــرد


که نگــــــــــاهش کرده باشی ساعاتـــ طـــــــــــــولانی


و ننــــــــــــوشیده باشی ...


تلخ منــــــــــــم ،


چــــــــــــای یخ


که هیچکس ندارد هـــــــــــــوسش را ...

و چه رویـــــــــاهایی

حمید مصدق
و چه رویـــــــــاهایی !


که تبــــــــــه گشتـــ و گذشتـــ


و چه پیــــــــــــوند صمیمیتـــ ها


که به آســـــــــانی یک رشته گسستـــ


چه امیـــــــــدی چه امید ؟


چه نهــــــــــالی که نشـــــــــاندم من و بی بر گردیــــــــــد


دل من می ســــــــــوزد


که قنــــــــــاری ها را پر بستند


که پر پاکــ پرستـــــــــــو ها را بشکستند


و کبـــــــــــوتر ها را


آه کبــــــــــوتر ها را ...


و چه امیــــــــــد عظیمی به عبثـــ انجــــــــــامید

یــــــــــاریم کن که رود از یــــــــــادم غم دیرینــــــــــه ی این خاطــــــــــره ها

هما میر افشار
یــــــــــاریم کن که رود از یــــــــــادم غم دیرینــــــــــه ی این خاطــــــــــره ها


شوق پرواز ســـــــــراپای مرا می کشــــــــــد تا پس این پنجــــــــــــره ها


پیش رویم بگشــــــــا پنجــــــــــره ای تا از آن پنجــــــــــره پرواز کنم


روحم از قیــــــــــد تن آسوده شود هستی دیگــــــــــری آغاز کنم

گریـــــــــه کردم گریـــــــــه هم این بار آرامم نکــــــــــرد

نجمه زارع
گریـــــــــه کردم گریـــــــــه هم این بار آرامم نکــــــــــرد


هرچه کردم -هرچه- آه انگار آرامـــــــــم نکرد


روستــــــــا از چشم من افتــــــــــاد انگار مثل قبــــــــــل


گرمی آغوش شالیــــــــــزار آرامم نکـــــــــرد


بی تو خشکیـــــــــدند پاهـــــــایم ،کسی راهم نبــــــــــرد


درد دل با ســـــایه ی دیوار آرامـــــــــم نکرد


خــــــــــــواستم دیگــــــــــر فراموشتـــ کنم اما نشــــــــد


خواستم اما نشد ، این کار آرامم نکــــــــــرد


سوختـــــــــم آن گونه از تبـــ ، آه از مــــــــــادر بپرس


دستمــــــــال تبـــ بر نـــــــــم دار آرامم نکرد


ذوق شعـــــــــرم را کجــــــــا بردی؟ که بعد از رفتنتـــ


عشق و شعــر و دفتر و خودکار آرامم نکرد

پاییــــــــــز

علیرضا بدیع
پاییــــــــــز می رسد که مرا مبتـــــــــلا کند


با رنگــ های تـــــــــــازه مرا آشنـــــــــا کند


او می رســـــــد که پس از نه ماه انتظـــــــــــار


راز درختـــ باغچــــــــــه را بر ملا کنـــــــد


"خش خش" صـــــــــدای پای خــــــــــــزان استـــ ، یکــ نفر


در را به روی حضرتـــ پاییــــــــــــز وا کند ...

اولین روز دبستـــــــــان بازگرد...کودکی ها شـــــــــاد و خنـــــــــدان بازگرد

محمدعلی حریری
اولین روز دبستـــــــــان بازگرد...کودکی ها شـــــــــاد و خنـــــــــدان بازگرد


بازگـــــــــرد ای خاطراتـــ کودکی...بر ســـــــــــوار اسبـــ های چـــــــــوبکی


خاطراتـــ کــــــــــودکی زیبـــــــــا ترند...یادگـــــــــــاران کهن مانـــــــــا ترند


درس های ســـــــــال اول ســــــــاده بود...آبـــ را بابا به ســــــــارا داده بود


تا درون نیمکتـــ جـــــــــــا می شدیم...ما پر از تصمیم کبـــــــــری می شدیم


پاکــ کن هایی ز پـــــــــاکی داشتیم...یک تراش ســـــــــرخ لاکی داشتیــــــــم


کیفمـــــــان چفتی به رنگــ زرد داشتـــ...دوشمان از حلقه هایش درد داشتـــ


گرمی دستانمــــــــــان از آه بود...برگــ دفتـــــــــــرها به رنگــ کاه بـــــــــود


مانده در گوشم صدایی چون تگرگــ...خش خش جــــــاروی با پا روی برگــ


هم کلاسی های من یــــــــــادم کنید...بــــــاز هم در کوچه فریـــــــــــادم کنید


هم کلاسی های درد و رنج و کار... بچه های جـــــامه های وصـــــــــله دار


کاش هرگز زنگــ تفـــــــــــریحی نبود...جمع بودن بود و تفــــــــــریقی نبود


کاش می شـــــــد باز کوچکــ می شدیم...لا اقــــل یک روز کودکــ می شدیم


یاد آن آموزگار ســـــــــاده پوش...یاد آن گـــــــــچ ها که بودش روی دوش


ای معلـــــم نام و هم یادتـــ بخیــــــــــر...یاد درس آبـــ و بابایتـــ بخیــــــــــر


ای دبستـــــــــانی ترین احساس من...بازگرد این مشــــــــــق ها را خط بزن

وقتی.....

…. ﻭﻗﺘـــــﯽ ﺍﺯ ﯾـــــﻪ نفر ﻣﯿـــــــﺮنجی
     
     ﺣﺘـــﯽ ﺍﮔﻪ ﺑﮕــــﯽ ﺑﺨـــــﺸﯿﺪیش


          ﯾﻪ ﭼــــﯿﺰﯼ ﺗﻪ ﺩﻟــــﺖ ﻣﯽ ﻣـــﻮﻧﻪ
 
         ﮐﯿـــــــﻨﻪ ﻧﯿـــﺴﺖ ...
   
       ﯾﻪ ﺟــــــــﺎﯼ ﺯﺧـــــمه... 
  
       ﯾﻪ ﭼﯿــــــﺰﯼ ﮐﻪ ﻧﻤﯿـــــــﺬﺍﺭﻩ...      
    ﺍﻭﺿـــــــﺎﻉ ﻣﺜﻞ ﻗﺒــــﻞ ﺑﺸــــﻪ...!


       ﻫـــــﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﻼﺵ ﮐﻨــــﯽ 
       و  ﺧﻮﺩﺗﻮ ﺑﺰﻧﯽ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﺭﺍﻩ
                                         ....ﻭ ﺑﮕﯽ ﻧـــﻪ ...  
        ﺑﯽ ﻓﺎﯾـــــــﺪﻩ ﺳﺖ!  


  
      ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﯾﻦ ﻭﺳـــــﻂ ﺍﺯ ﺑﯿــــﻦ ﺭﻓﺘـــــﻪ
          ﻭ ﺟﺎﯼ ﺧــــﺎﻟﯿــــﺶ ﺗﺎ ﻫﻤﯿـــــﺸﻪ ﺩﺭﺩ ﻣﯿﮑــــﻨﻪ 


    
    ﯾــــﻪ ﭼﯿـــــــﺰ سنگين ﻣﺜـــــــل 
               ""ﺣـــــــــﺮﻣـــــﺖ ""

خنده

گاه اوج خنده ی ما گریه است


گاه اوج گریه ما خنده است


گریه دل را ابیاری می کند


خنده یعنی اینکه دلها زنده است


زندگی ترکیب شادی با غم است


دوست می دارم من این پیوند را


گرچه می گویند که شادی بهتر است


دوست دارم گریه با لبخند را

ابزار وبمستر

ابزار وبمستر

codebazan

codebazan