مطالب ناب
شب هفتم

برگزیده های مطالب ناب

Block

گیرم بازم بیایی از عاشقی بخونی گیرم تا دنیا دنیاست بخوای پیشم بمونی روز غمم نبودی خوشیت با دیگران بود منو به کی فروختی اون از ما بهترون بود گیرم بازم بیایی از عاشقی بخونی گیرم تا دنیا دنیاست بخوای پیشم بمونی روز غمم نبودی خوشیت با دیگران بود منو به کی فروختی اون از ما بهترون بود میخوای بیای بیا ولی حیف حیف دیگه خیلی دیره حالا که خاطراتت یکی یکی میمیره کی گفته بود که تنهام وقتی تو رو ندارم بازم می گم بدونی منم خدایی دارم برگشتی اما انگار تو باختی توی بازی غرورتم شکستم به چیت داری می نازی غرورتم شکستم به چیت داری می نازی برگشتی اما انگار تو باختی توی بازی غرورتم شکستم به چیت داری می نازی گیرم بازم بیایی از عاشقی بخونی گیرم تا دنیا دنیاست بخوای پیشم بمونی روز غمم نبودی خوشیت با دیگران بود منو به کی فروختی اون از ما بهترون بود …

شنیدم ازدواج کردی از هرکی که پرسیدم ولی باور نمی کردم تا با چشم ِ خودم دیدم نگاش کردم با دقت که چی پوشیده واسه تو دیدم چه ساده میدزده با لبخندش حواس ِ تو نزاشتم هیچ عیبی روش نگفتم بی لیاقت بود نتونستم با اینکه ته ِ قلبم حسادت بود شاید کنار ِ اون خوبی بهت میبخشه خاطر جم تمام ِ اون.چیزایی که نداشتم یا نتونستم تا استخونم و لرزوند هوای ِ این شبای ِ سرد با هیچ دین و دعایی هم نمیشه دردم و کم کرد دیگه هرگز نمی بینی نیاز به امتحانم نیست کسی که عاشقش بودم میدونم نگرانم نیست نزاشتم هیچ عیبی روش نگفتم بی لیاقت بود نتونستم با اینکه ته ِ قلبم حسادت بود

کاش میشد رو به روت وایسم واین جمله رو بگم... کاش بودی... حالا به کی تبریک بگم؟؟؟ واسه کی جشن بگیرم؟؟؟ کاش اینجوری نبود...کاش زندگی یه جور دیگه بود... کاش رفتنی نبود......کاش میشد نوار زندگی رو عقب اورد کاش میشد گذشته هارو خرید...کاش میشد از دنیا پسشون گرفت کاش میشد درو ببندی و نذاری عزیزات از زندگیت بیرون برن دلــــــــــــم تنگته تیر و هوا خیلی گرمه ولی سرمای نبودنت حس میشه یه وقتایی خاطره های بد میشن دلیل خنده ات و خاطره های خوب اشکتو درمیاره دلـــــــــــم تنگه

سیمین بهبهانی

دیدمتـــ دیدمتـــ ولی افســـوس که تـــــــــو دیگر نه آنچنــــــــان بودی

من خـــــزان دیده باغ درد انگیــــــــز تو خزان دیده باغبـــــــان بودی !

پنجه ی غـــــــــول سرکش ایام زده بر چهــــــــر تو شیـــــــــاری چند

مخمل گیســـــــــوی سیاه مــــــــــــرا دوخته با سپیـــــــــدی تاری چتد

سال ها رفتـــ و ســــــــــال های دگر باز چون از کنــــــــــار هم گذریم

همچنـــــــان خسته از طلبـــ شاید سوی مقصــــــــود خویش ره نبریم

براي عشق تمنا كن ولي خار نشو. براي عشق قبول كن ولي غرورتت را از دست نده . براي عشق گريه كن ولي به كسي نگو. براي عشق مثل شمع بسوز ولي نگذار پروانه ببينه. براي عشق پيمان ببند ولي پيمان نشكن . براي عشق جون خودتو بده ولي جون كسي رو نگير . براي عشق وصال كن ولي فرار نكن . براي عشق زندگي كن ولي عاشقونه زندگي كن . براي عشق بمير ولي كسي رو نكش . براي عشق خودت باش ولي خوب باش

اگه پرسید ازت هنوز تو فکرمی بخندُ بهش بگو یه تجربه بودم همین اگه پرسید تاحالا واسه من گریه کردی بگو نه ولی بگو گریه کردم که برگردی حواست نیست چقدر خرابُ داغونم بدون تو تکُ تنها نمیتونم چرا انقدر کنار اون تو آرومی نگو از گریه هام چیزی نمیدونی حواست نیست به این حالی که من دارم حواست نیست که من چقدر دوست دارم حواست نیست همش گریه شده کارم نفهمیدی من اونم که تورو تنهات نمیزارم بهش نگو یه سالُ ما باهم زندگی کردیم نگو یه روز نبودم یه عمر گریه میکردی بهش نگو که گفتی زندگی بی من نمیشه قسم خوردی بمونی تا همیشه

سعید بیابانکی

نه تنهــــــــا شکل چشمــــــــان تــــــــو رومیستـــ

که ارقــــــــــام خلافتـــ هــــم نجـــــــــومیستـــ

دلتـــ مصــــــــــداقی از نشــــــــر اکاذیبـــ

تنتـــ تشــــــویش اذهان عمومیستـــ !

فروغ فرخزاد

ز شهـــــر نور و عشق و درد و ظلمتـــ

سحـــــرگاهی زنی دامن کشــــــان رفتـــ

پریشــــــان مرغ ره گم کرده ای بــــــود

که زار و خسته سوی آشیــــــــان رفتـــ

کجا کس در قفـــــایش اشکــ غم ریختـــ

کجـــــــا کس با زبــــــانش آشنـــــــا بود

ندانستنـــــــــد این بیگــــــــانه مـــــــردم

که بانگــ او طنیـــــــــن ناله ها بــــــــود

کنـــــــون این او و این خاموشی ســــرد

نه پیغــــــــــــامی نه پیکــ آشنـــــــــــایی

نه در چشمی نگـــــــــاه فتنه ســــــــازی

نه آهنگــ پر از مــــــــــوج صـــــــــدایی

تا حرف عشق میشه من میرم / من سخت از این حرفها دورم منم یه روز عاشقی کردم / از وقتی عاشق شدم این جورم دار و ندارم پای عشقم رفت / چیزی نموند جز درد نامحدود این جای خالی که توی سینه ام هست / قبلاً یه روزی جای قلبم بود این روزگار بد کرده با قلبم / کم بوده از این زندگی سهمم دلیل میبافم برای عشق / برای چیزی که نمی فهمم از آدمهای شهر بیزارم / چون با یکیشون خاطره دارم به من نگو با عشق ، بی رحمی / من زخم دارم تو نمیفهمی غریبه ام با این خیابونها / من از تمام شهر بی زارم از هر چی رابطست می ترسم / از هر چی عشق من طلبکارم همین که قلب تو مردّد شد / در دل من خاطره ای رد شد از وقتی عاشقش شدم ترسیدم / از وقتی عاشقش شدم بد شد

فروغ فرخزاد

آن روزها رفتنـــــــد

آن روزهـــــای برفی خامـــــوش

کـــــــز پشتـــ شیشـــــه در اتـــــــاق گرم

هر دم به بیــــــــرون خیــــــــره می گشتــــــــم ...

من دلم مي‌خواهد خانه‌اي داشته باشم پر دوست، كنج هر ديوارش دوست‌هايم بنشينند آرام گل بگو گل بشنو...؛ هر كسي مي‌خواهد وارد خانه پر عشق و صفايم گردد يك سبد بوي گل سرخ به من هديه كند. شرط وارد گشتن شست و شوي دل‌هاست شرط آن داشتن يك دل بي رنگ و رياست... بر درش برگ گلي مي‌كوبم روي آن با قلم سبز بهار مي‌نويسم اي يار خانه‌ي ما اينجاست تا كه سهراب نپرسد ديگر " خانه دوست كجاست؟ "

آینده مون آینده ای روشن حرف جدائی رو نزن با من فردای خوبی پیش رومونه دنیا به رفتار تو مدیونه حالا که خوبیت عاشقم کرده این عاشقه دور تو می گرده از هرکس و هرچیز بهتر باش با من از این هم مهربونتر باش ترکم نکن من بی تو بیمارم دیوونه وار دوست دارم من پیشتم تنهات نمی ذارم تا با منی هیچکی نمی تونه قلب تورو از غم بلرزونه تا با منی پشت سرت کوهه روزای تو بی درد و اندوهه هرچی که تو دستامه می بخشم دنیای من شعرامه می بخشم می بخشم از عمرم به تو حتی وقتی نباشی میرم از دنیا ترکم نکن من بی تو بیمارم دیوونه وار دوست دارم من پیشتم تنهات نمی ذارم ........................................ توی دلم جز عشق تو علاقه ای رواج نیست انقدر هوامو داری که اکسیژن احتیاج نیست کنار تو من فاتح تقدیر این زندگیم بعد از یه عمر تازه دارم با تو میفهمم که کیم این پای هم موندمون فراتر از تعهده قلمرو احساس ما بیشتر از عشق شده وقتی که آرامش تو جهانمو تسخیر کرد تمام رویاهامو این حضور تو تعبیر کرد تو بهترین شرایطم حالمو بهتر میکنی تجربه ی بهشت رو واسم میسر میکنی کنار تو هر یه نگاه مثل یه شعر فاخره نگاه من نگاه تو، چه خوبه این مشاعره کنار تو انگار جهان منو رعایت میکنه برای آرامشم این حضور کفایت میکنه حضور تو مصوب نفیس ترین خاطره هاست روزی که بی تو سر بشه برای من بی محتواست ......................................... بارون گرفته حالمو قفس شکسته بالمو پُر از خیالتم هنوز اَزم نگیر خیالمو نگاه مهربونت از همیشه مهربون تره یه جوری زل زدی بهِم که فکرت از سرم نره می خوام تو خیسیِ چشات گلایه هامو حل کنی به تلخیا بخندی و شبو پُر از عسل کنی باید منو جا بذاری حتی اگه دلت نخواد مثل موهای گندمیت منو بده به دستِ باد همیشه من موندنیم همیشه تو مسافری به موندنِ تو.دلخوشم تو هم فقط می خوای بری ........................................... ببین تمام من شدی اوج صدای من شدی بت منی‌، شکستمت وقتی‌ خدای من شدی ببین به یک نگاه تو تمام من خراب شد چه کردی با سراب من که قطره قطره آب شد به ماه بوسه میزنم به کوه تکیه می‌کنم به من نگاه کن ببین به عشق تو چه می‌کنم؟ به ماه بوسه میزنم به کوه تکیه می‌کنم به من نگاه کن ببین به عشق تو چه می‌کنم؟ منو به دست من بکش به نام من گناه کن اگر من اشتباهتم همیشه اشتباه کن نگو به من گناه تو به پای من حساب نیست که از تو آرزوی من به جز همین عذاب نیست هنوز می‌‌پرستمت هنوز ماه من تویی هنوز مومنم به این تنها گناه من تویی به ماه بوسه میزنم به کوه تکییه می‌کنم به من نگاه کن ببین به عشق تو چه می‌کنم ؟ به ماه بوسه میزنم به کوه تکییه می‌کنم به من نگاه کن ببین به عشق تو چه می‌کنم ؟

روزگارا:

تو اگر سخت به من میگیری،

با خبر باش که پژمردن من آسان نیست،

گرچه دلگیرتر از دیروزم،

گر چه فردای غم انگیز مرا میخواند،

لیک باور دارم دلخوشیها کم نیست

زندگی باید کرد...!

هوشنگ ابتهاج

امشبـــ به قصــــــه ی دل من گـــــــوش می کنی

فردا مــــــــــرا چو قصه فرامــــــــــوش می کنی

این در همیشـــــــه در صدفــ روزگــــــار نیستـــ

می گویمتـــ ولی تــــــــــو کجــــــا گوش می کنی

دستم نمی رســــــــد که در آغـــــــــوش گیرمتـــ

ای مــــــاه با که دستـــ در آغـــــــــوش می کنی

در ســــــاغر تو چیستـــ که با جرعه ی نخستـــ

هشیــــــــار و مستـــ را همه مدهـــوش می کنی

گـــر گوش می کنی سخنی خــــــــوش بگویمتـــ

بهتــــــــر ز گوهری که تـــــو در گوش می کنی

جام جهـــــــــان ز خون دل عاشقـــــان پر استـــ

حرمتـــ نگــــــاه دار اگرش نــــــــــوش می کنی

سایه چو شمع شعله در افکنــــــــده ای به جمع

زین داستـــــــان که با لبـــ خامـــــــوش می کنی

این روزا دیگه ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺳﯿﮕﺎﺭِﺕ ﮔﺮﻭﻥ ﺑﺎﺷﻪ ﯾﺎ ﺍﺭﺯﻭﻥ

ﭘﺎﯾﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﺷﻪ ﯾﺎ ﮐﻮﺗﺎﻩ ..

ﺷﯿﮏ ﻣﺜﻞ ﻣﺎﺭﻟﺒﻮﺭﻭ ﺑﺎﺷﻪ ﯾﺎ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﺜﻞ ﺍِﺷﻨﻮ !

ﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﺳﯿﮕﺎﺭ ..

ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﮐﺴﯽ ﺑﺴﻮﺯﯼ

ﺁﺧﺮﺵ ﺟﺎﺕ ﺯﯾﺮِ ﭘﺎﺷﻪ ..

ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺁﺩﻣﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻨﻪ

ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﭘﻮﻟﺪﺍﺭ ﺑﺎﺷﯽ ﯾﺎ ﻓﻘﯿﺮ

ﻣﺎﻧﮑﻦ ﺑﺎﺷﯽ ﯾﺎ ﮐﻮﺗﻮﻟﻪ ..

ﻣﺮﺩ ﺑﺎﺷﯽ ﯾﺎ ﻧﺎﻣﺮﺩ !

ﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮐﯽ ﺑﻮﺩﯼ ﻭ ﭼﯽ ﺑﻮﺩﯼ ..

ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﮐﺴﯽ ﺑﺴﻮﺯﯼ

ﺁﺧﺮﺵ ﺟﺎﺕ ﺯﯾﺮِ ﭘﺎﺷﻪ…

محمد اقدام

آخـــــــــــرین بار که من از ته دل خندیــــــــــدم

علتــــــــش پول نبـــــــــود ...

انعکــــــــاس جوکــ هر روز نبـــــــــود ...

علتش چهــــــــــره ی ژولیـــــــــده ی یکــ دلقکــ

یا زمین خــــــــــوردن یکــ کور نبـــــــــود ...

من به "من" خندیــــــــــدم !

که چــــــــــو یکــ دلقکــ گیـــــــــج

نقـــــــــش یکــ خنـــــــــده به صورتـــ دارم

و دلم می گریــــــــــــد ... !

حامد عسگری

شــــــــال قرمز ســــــــــر نکن

من را هـــــــــــوایی تر نکن

گــــــــــاوها با رنگــ قــــــــــــرمز زود قـــــــــاطی می کنند !

احسان پرسا

تــــــــو نیستی و خیـــــــــابان بدون تو ســـــــــرد استـــ

و کافـــــــــه ها که ندارند میز یکـــ نفــــــــــره ...

نجمه زارع

پشتـــ دیـــــــوار همین کــــــــوچه به دارم بزنیـــــــــد

من که رفتم بنشینیــــــــد و هوارم بزنیـــــــــد

باد هم آگهـــــــــی مرگــ مـــــــــــرا خواهــــــــــــد برد

بنویسیـــــــد که "بد بودم" و جــــــــارم بزنید

من از آییــــــــــن شما سیـــــــــر شدم سیـــــــــر شدم

پنجه در هر چه که من واهـمه دارم بزنیــــــد

دستـــ هایم چقـــــــــــدر بود و به دریا نرســـــــــید؟!

خبـــــــر مرگــ مرا طعنـــــــــــه به یارم بزنید

آی! آن ها ! که به بی برگــــــــی من می خنــــــــدید!

مرد باشید و بیـــــــــایید و کنـــــــــــارم بزنید...

مونا مسعودی

با برگــ هـــــــــا آرام می افتــــــــم !

بی حـــــــرف از پاییـــــــــز چشمانتـــ ...

احمد شاملو

تمــــــــام الفاظ جهـــــــــان را در اختیــــــــار داشتیم

و آن نگفتیـــــــــم که به کار آیــــــــد

چرا که تنهـــــــــا یک سخن در میـــــــــانه نبود

آزادی ...

ما نگفتیم ... تـــــــــــو تصویرش کن !

قیصر امین پور

افتــــــــاد ...

آنســــــان که برگــ

"آن اتفـــــــاق زرد" می افتد

افتــــــــاد ...

آنســــــان که مرگــ

"آن اتفـــــــاق سرد" می افتد

اما او سبــــــــز بود و گرم که

افتــــــــاد !

سهراب سپهری

دنگــ ... دنگــ ...

ساعتـــ گیج زمــــــــان در شبـــ عمـــــــر

می زنــــــــــد پی در پی زنگــ

زهــــــــر این فکر که این دم گـــــــذر استـــ ...

می شــــــــود نقش به دیــــــــوار رگــ هستی من ...

لحظه هــــــــــا می گذرد

آنچه بگذشتـــ نمی آیـــــــــد باز

قصه ای هستـــ که هرگز دیگـــــــــر

نتوان شد آغـــــــــاز ...

فریدون مشیری

تـــــــــو بخواه...

پاسخ چلچلـــــــه ها را تـــــــــو بگو!

قصه ی ابر هـــــــــوا را تو بخـــــــــوان!

تــــــــو بمان با من تنهـــــــــا تو بمان!

در دل ســــــاغر هستی تو بجــــــــوش

من همین یکــ نفس از جرعه ی جـــــــــانم باقیستـــ

آخرین جرعه ی این جـــــــــام تهی را تو بنــــــــوش...

علیرضا بدیع

به اشتیــــــــاق تو جمعیتیستـــ در دل من

بگیــــــر تنگــ در آغوش و قتل عامم کن !

کاظم بهمنی

مـــــــــادرم بعد تو هی حـــــــــــال مرا می پرسد

مـــــــــادرم تابـــ نـــــدارد غم فــــــــــرزندش را

عشق با این که مرا تجــــــــــزیه کردستـــ به تو

به تو اصـــــــــرار نکردستـــ فراینــــــــــدش را

قلبـــ من موقع اهــــــــدا به تـــــو ایراد نداشتـــ

مشکل از توستـــ اگر پس زده پیـــــــــوندش را

حفظ کن این غــــزلم را که به زودی شــــــــاید

بفرستند رفیقــــــــان به تو این بنــــــــــدش را :

"منم آن شیخ سیـــــــــه روز که در آخرعمــــر

لای موهای تـــــــــو گم کرد خـــــــــداوندش را"

اردلان سرفراز

روح آواره ی من بعـــــــــــد از من

کولی در به در صحــــــــــراهاستـــ

می رود بی خبــــــــــــر از آخر راه

همچنـــــــــان مثل همیشه تنهاستـــ ...

فروغ فرخزاد

آه چه آرام و پر غـــــــــــرور گذر داشتـــ

زنـــــــــدگی من چو جویبــــــــــار غریبی

در دل این جمعـــــــــه های ساکتـــ و متروکــ

در دل این خـــــــــــانه های خالی دلگیــــــــــر

آه چه آرام و پر غـــــــــــرور گذر داشتـــ ...

موزیک من

رودها به لبان تو می رسند

رودها به لبان تو می رسند

شاعر : رضا اسماعیلی

یا تو، رودها به لبان تو می‌رسند
آیینه‌ها،به نام و نشان تو می‌رسند

طعم لبان ترد تو را تشنه است آب
دریاچه‌ها به فصل لبان تو می‌رسند

رندان تشنه لب که تویی خضر راهشان
پشت عطش،به آب روان تو می‌رسند

در کربلای خون و خطر ، ای پناه عشق!
آزادگان ، به خط امان تو می‌رسند

"هو" می‌چکد ز حنجره‌ات ، ای اذان سرخ !
خون جامگان ، به بوی اذان تو می‌رسند

گفتی " فیا سُیوف خُذینی" به بزم عشق
شش ماهه مرد ! دل شدگان تو می‌رسند

آمد ز راه حرمله و آسمان شکافت
خیل فرشتگان ، نگران تو می‌رسند

با حنجر نشسته به خون ، گفته‌ای اذان
دل برده‌ای - قسم به خدا - از فرشتگان

کار علی اکبری - علی اکبر لطیفیان

کار علی اکبری

شاعر : علی اکبر لطیفیان

همین که دو تایی به میدان رسیدند
روی دست خورشید، شش ماه دیدند

به والله کارش علی اکبری بود
اگر چه علی اصغرش آفریدند

سرش را روی شانه بالا گرفته ست
کسی را به این سر بلندی ندیدند

از این سمت، علی که جلوتر می آمد
از آن سمت ، لشگر ، عقب می کشیدند

همین که گلوی خودش را نشان داد
تمامی دل ها به رایش طپیدند

پدر گردنش کج ؛ پسر گردنش کج
چقدر این دو از هم خجالت کشیدند!

لب کوچکش خشک و حلقوم او خشک
چه راحت گلوی علی را بریدند

عبا گرچه نگذاشت زن ها ببینند
صدای کف و سوت را که شنیدند

ماهی قرمز شده - مهدی رحیمی

ماهی قرمز شده

شاعر : مهدی رحیمی

نفس در قفس سینه تلاطم بکند

کاش که این حرمله یک لحظه تجسم بکند

تیر چه با ساقه گندم بکند

آه چه می شد که سفیدی گلوگاه تو را گم بکند

به لبم امده جانم

که اگر تیر رها شد زکمان

مقصد آن چیست؟

دهان؟

یا که عروق شریان؟

یا که رگان؟

یا نکند قلب تو یک مرغ پر و بال زنان

تیر بین دهان باز کمان ؛ مانده خودش هم به عجب!

اُف به رگ غیرت مردان عرب!

طول قد طفل رباب است حدود سه وجب

از چه سبب بود چنین فاجعه ای؟

باز بنازم به پاکی نسب

از چه سبب باز بنازم به اسم و به لقب

تیر از دور می آید

هدفش از همه اعضای تو، بر فرض گلو!

تیر بزرگ است

کجا؟ از جهت طول یا عرض گلو را بزند

از وسط حنجر تو ، قد تو را تا بزند

تیر می آید که سه تا شعبه در این نقطه زیبا بزند

ای برکه تو سنگ شده

با ضربان دل تو تیر هماهنگ شده

دست پدر باز شده

تُنگ شده،تَنگ شده

رشته قنداقه تو قرمز پر رنگ شده

زرد شده صورت تو

گندم بی ساقه شده

تیر گلو را زده

با خون تو قنداقه شده

و پدر آمده با هیچ جوابی!

نه قراری

نه تابی

نه به دستش "علی اصغر " و نه قطره آبی!

چه حسابی ، چه کتابی؟

بس کن رباب - حسن لطفی

بس کن رباب

شاعر : حسن لطفی

بس کن رباب نیمه ای از شب گذشته است
دیگر بخواب نیمه ای از شب گذشته است

کم خیره شو به نیزه ، علی را نشان نده
گهواره نیست دست خودت را تکان نده

با دست های بسته مزن چنگ بر رُخت
با ناخن شکسته مزن چنگ بر رُخت

بس کن رباب حرمله بیدار می شود
سهمت دوباره خنده انظار می شود

ترسم که نیزه دار کمی جابجا شود
از روی نیزه رأس عزیزت رها شود

یک شب ندیده ایم که بی غم نیامده
دیدی هنوز زخم گلو هم نیامده

گرچه امید چشم ترت نا امید شد
بس کن رباب یک شبه مویت سپید شد

پیراهنی که تازه خریدی نشان مده
گهواره نیست دست خودت را تکان مده

با خنده خواب رفته تماشا نمی کند
مادر نگفته است و زبان وا نمی کند

بس کن رباب زخم گلو را نشان مده
قنداقه نیست دست خودت را تکان مده

دیگر زیادت این غم سنگین نمی رود
آب خوش از گلوی تو پائین نمی رود

بس کن ز گریه حال تو بهتر نمی شود
این گریه ها برای تو اصغر نمی شود

استاد عشق - نیّر تبریزی

استاد عشق

شاعر : نیّر تبریزی

کودکی در عهد مهد استاد عشق داده پیران کهن را یاد عشق

طفل خرد اما بمعنی بس سترک کز بلندی خرد بنماید بزرگ

خودکبیر است ارچه بنماید صغیر در میان شعبه سیاره تیر

عشق را چون نوبت طغیان رسید شد سوی خیمه روان شاه شهید

دید اصغر خفته در حجر رباب چون هلالی در کنار آفتاب

چهره کودک چو دردی برگ بید شیر در پستان مادر ناپدید

با زبانحال آن طفل صغیر گفت با شه کی امیر شیر گیر

جمله را دادی شراب از جام عشق جز مرا کمتر نشد زان کام عشق

گرچه وقت جانفشانی دیر شد مهلتی بایست تا خون شیر شد

زان مِی ایی کز وی چو قاسم نوش کرد نوعروس بخت در آغوش کرد

زان مِی ای کاکبر چو رفت از وی ز پا با سرآمد سوی میدان وفا

جرعه‌ای از جام تیر و دشنه‌ام در گلویم ریز بس که تشنه‌ام

شه گرفت آن طفل مه اندر کنار یافت در وی در دل دریا قرار

آری آری مه که شد دورش تمام در کنار خور بود او را مقام

برد آن مه را بسوی رزمگاه کرد رو با شامیان رو سیاه

گفت کای کافر دلان بد سگال که برویم بسته‌اید آب زلال

گر شما را من گنهکارم به پیش طفل را نبود گنه در هیچ کیش

آب ناپیدا و کودک ناصبور شیر از پستان مادر گشته دور

زین فراتی که بود مهر بتول جرعه‌ای بخشید بر سبط رسول

شاه در گفتار و کودک گرم خواب که ز نوک ناوکش دادند آب

در کمان بنهاد تیری حرمله او فتاد اندر ملائک غلغله

رست چون تیر از کمان شوم او پر زنان بنشست بر حلقوم او

چون درید آن حلق تیر جانگداز سر ز بازوی یدالله کرد باز

تا کمان زه خورده چرخ پیر را کس ندیده دونشان یک تیر را

تیر کز بازوی آن سرور گذشت بر دل مجروح پیغمبر گذشت

نوک تیر و حلق طفل ناتوان آسمانا واژگون بادت کمان

شه کشید آن تیر و گفت ای داورم داوری خواه از گروه کافرم

نیست این نوباوه پیغمبرت از فصیل ناقه کمتر در برت

شه ببالا می‌فشاند آن خون پاک قطره‌ای زان برنگشتی سوی خاک

بنگرید آن مرغ دست آموز عرش که چسان در خون همی غلطد بفرش

این نگارین خون که دارد بوی طیب تحفه‌ای سوی حبیب است از جیب

در ربائید این نگار پاک را پرده گلناری کنید افلاک را

در ربائید این گهرهای ثمین که نیاید دانه‌ای زان بر زمین

قطره‌ای زین خون اگر ریزد بخاک گردد عالم گیر طوفان هلاک

تیر خورده شاهباز دست شاه کرد بر روی شه آسیمه نگاه

غنچه لب بر تبسم باز کرد در کنار باب خواب ناز کرد

وان گشودن لب به لبخند از چه بود وان نثار شکر و قند از چه بود

پس ندا آمد بدو کای شهریار این رضیع خویش را بر ما گذار

تا دهیمش شیر از پستان حور خوش بخوابانیمش اندر مهد نور

پس شه آن دُرّ ثمین در خاک کرد خاک غم بر تارک افلاک کرد

آری آری عاشقان روی دوست اینچنین قربانی آرند سوی دوست

اندر آن کشور که جای دلبر است

نه حدیث اکبر و نه اصغر است

خضر تشنه کام - وحید قاسمی

خضر تشنه کام

شاعر : وحید قاسمی

برنیزه روی پای خودت ایستاده ای
مردی شدی، برای خودت ایستاده ای

مثل بزرگهای قبیله چه با غرور!
بر پای ادعای خودت ایستاده ای

شانه به شانه ی همه سرهای قافله
همراه مقتدای خودت ایستاده ای

تو پا به پای اکبر و عباس بر سنان
تنها به اتکای خودت ایستاده ای

ذبح عظیم، بت شکن، پیر کربلا
در وادی منای خودت ایستاده ای

ای خضرتشنه کام، دراین گوشه ی کویر
بر چشمه ی بقای خودت ایستاده ای

ما بین ناقه های من و عمه زینبت
در مروه و صفای خودت ایستاده ای

رأست چگونه بر سر نی بند می شود!؟
بی شک تو با دعای خودت ایستاده ای

در آسمان ابری سنگ و کلوخ شهر
با سعی بالهای خودت ایستاده ای

پیش سپاه ابرهه ی عابران شام
مانند کعبه جای خودت ایستاده ای

من را دعا کن از سر نی، کودک رباب
در محضر خدای خودت ایستاده ای

سر وقت - رضا جعفری

سر وقت

شاعر : رضا جعفری

وقتش رسیده است كه پر در بیاوری
از راز خنده ی همه سر در بیاوری

وقتش رسیده است كه با روضه های خشك
اشكی ز چشم چند نفر در بیاوری

وقتش رسیده است كه موسی شوی و باز
از نیل تا فرات جگر در بیاوری

خود را به روی تیغ كشاندی كه جنگلی
از زیر دست های تبر در بیاوری

تو یك تنه حریف همه می شوی و بس
از این قماط ، دستی اگر در بیاوری

تو از نوادگان مسیحی ،‌بعید نیست
از خاك ،‌مشك تازه و تر در بیاوری

در این کویر خار گل انداخت گونه ات
گفتی کمی ادای پدر در بیاوری

لب میزنی به هم که بخوانی ترانه ای
اشکی به این بهانه مگر در بیاوری

قنداقه خالی - شهریار

قنداقه خالی

شاعر : شهریار

گشودی چشم ، در چشم من و رفتی به خواب اصغر
خداحافظ ، خداحافظ ، بخواب اصغر بخواب اصغر

بدست خود به قاتل دادمت ، هستم خجل
اما ز تاب تشنگی آسوده ‌ای از التهاب اصغر

به شب تا مادرت گیرد به بر قنداقه خالیت
بگریند اختران شب ‌ها به لالای رباب اصغر

کبوتر گو به نسوان مدینه با پر خونین
خبر کن آنچه بو بردند از وای غراب اصغر

تو با رنگ پریده غرق خون ، دنیا به من تاریک
کجا دیدی شب آمیزد، شفق با ماهتاب اصغر

برو سیراب شو از جام جدّّت ساقی کوثر
که دنیا و سرآبش را ندیدی جز سراب اصغر

گلوی تشنه ی بشکافته ، بنمای با زهرا
بگو کز زهر پیکانها به ما دادند آب اصغر

الا ای غنچه نشکفته پژمرده ، بهارت کو؟
چه در رفتن به تاراج خزان کردی شتاب اصغر

خراب از قتل ما شد خانه دین مسلمانان
که بعد از خانه دین هم ، جهان بادا خراب اصغر

عمو سقای عاشورا ، خجالت دارد از رویت
که بی دست از سر زین شد نگون پا در رکاب اصغر

به چشم شیعیانت اشک حسرت یادگار توست
بلی در شیشه ماند یادگار از گل، گلاب اصغر

الا ای لاله خونین چه داغی آتشین داری
جگرها می کنی –تا دامن محشر کباب اصغر

تو آن ذبح عظیم استی که قرآن شد بدو ناطق
الا ای طلعت تأویل آیات کتاب اصغر

خدا چون پرسد از حق رسول و آل در محشر
نمیدانم چه خواهد داد؟ این امت جواب اصغر

زیارت خواهد و فیض شفاعت «شهریار» از تو
دعای شیعیان کن از شفاعت مستجاب اصغر

مطالب ناب
شب هفتم

موزیک من

موزیک پلیر

رودها به لبان تو می رسند

کار علی اکبری - علی اکبر لطیفیان

ماهی قرمز شده - مهدی رحیمی

بس کن رباب - حسن لطفی

استاد عشق - نیّر تبریزی

خضر تشنه کام - وحید قاسمی

سر وقت - رضا جعفری

قنداقه خالی - شهریار

ابزار وبمستر

ابزار وبمستر

codebazan

codebazan