سکوت...
بی صدا اشک ریختم...
التماست کردم...
غرورمو شکستم...
قلبمو زیر پات گذاشتم که اگه خواسی برش داری
اگه هم نه،لهش کنی...
اما این بار
سکوت میکنم
که باور کنی همه چیزو...
باور کنی عشقمو...
قلبمو...
دلبستگیمو...
دلتنگیهامو...
اشکامو...
نه اینکه منو محکوم به فراموشی کنی...