شماره ۲۲ - در حسرت بی پولی گوید ای اقچه گرد روی کانی ای بی تو حرام زندگانی ای راحت جان و قوت دل ای مایهٔ عیش و کامرانی تا کی باشد عبید بی تو تن داده به عجز و ناتوانی