تا تـــــــــو بودی در شبــــــم من مـــــــــاه تابان داشتم
کاظم بهمنی
تا تـــــــــو بودی در شبــــــم من مـــــــــاه تابان داشتم
روبروی چشــــــم خود چشمی غـــــــــزل خوان داشتم
حـــــــال اگرچه هیچ نذری عهده دار وصــــــــل نیست
یک زمــــــان پیشــــــامدی بودم که امکــــــــان داشتم
ماجــــــــــراهایی که با من زیر بـــــــــــــاران داشتـــی
شعــــــــــر اگر میشـــــــد قریب پنـج دیـــــــوان داشتم
بعد تو بیش از همه فکـــــــــرم به این مشغــــــول بود
من چه چیـــــــــــزی کمتر از آن نارفیقـــــــــان داشتم؟
ساده از "من بی تـــــــــو می میرم" گذشتی خوب من!
من به این یک جمله ی خود سخت ایمـــــــــــان داشتم
لحظه ی تشییــــــــع من از دور بـــــــــــویت می رسید
تا دو ســـــــاعت بعد دفنم همچنان جـــــــــــان داشتم...
تا تـــــــــو بودی در شبــــــم من مـــــــــاه تابان داشتم
روبروی چشــــــم خود چشمی غـــــــــزل خوان داشتم
حـــــــال اگرچه هیچ نذری عهده دار وصــــــــل نیست
یک زمــــــان پیشــــــامدی بودم که امکــــــــان داشتم
ماجــــــــــراهایی که با من زیر بـــــــــــــاران داشتـــی
شعــــــــــر اگر میشـــــــد قریب پنـج دیـــــــوان داشتم
بعد تو بیش از همه فکـــــــــرم به این مشغــــــول بود
من چه چیـــــــــــزی کمتر از آن نارفیقـــــــــان داشتم؟
ساده از "من بی تـــــــــو می میرم" گذشتی خوب من!
من به این یک جمله ی خود سخت ایمـــــــــــان داشتم
لحظه ی تشییــــــــع من از دور بـــــــــــویت می رسید
تا دو ســـــــاعت بعد دفنم همچنان جـــــــــــان داشتم...